Menu
Τι Είναι
Η Διαμεσολάβηση (Mediation) είναι ένας εξωδικαστικός τρόπος επίλυσης διαφορών (A.D.R.). Πρόκειται για μια διαρθρωμένη διαδικασία, κατά την οποία δύο ή περισσότερα μέρη μιας διαφοράς επιχειρούν να καταλήξουν σε μια κοινά αποδεκτή και επωφελή λύση, η οποία αποτυπώνεται σε ένα πρακτικό, με τη βοήθεια ενός τρίτου ουδέτερου προσώπου, του Διαμεσολαβητή. Λειτουργεί με επιτυχία στο εξωτερικό εδώ και δεκαετίες και συμβάλει ουσιαστικά και αποφασιστικά στην ταχεία εξωδικαστική επίλυση αστικών και εμπορικών υποθέσεων.
Η διαδικασία της διαμεσολάβησης, λοιπόν, είναι μια εθελοντική διαδικασία, μη δεσμευτική μέχρι την κατάρτιση και την υπογραφή της συμφωνίας. Βασικό στοιχείο της διαμεσολάβησης είναι η αρχή της εμπιστευτικότητας, η οποία καλύπτει όλη τη διαδικασία, είτε τα μέρη επιλέξουν τις κοινές συνεδρίες είτε τις ιδιωτικές κατά τις οποίες ο διαμεσολαβητής δεν κοινολογεί τίποτε στο άλλο μέρος, παρά μόνο αν υπάρχει ρητή συναίνεση.
Το πρακτικό επίλυσης της διαφοράς μπορεί να περιέχει και αξιώσεις που δεν έχουν καταστεί επίδικες, ακόμη και όταν η διαδικασία ξεκινήσει μετά την άσκηση της αγωγής (ευελιξία- δυναμικός χαρακτήρας της διαμεσολάβησης).
Κατατίθεται οποτεδήποτε στη γραμματεία του καθ’ ύλην και κατά τόπο αρμόδιου δικαστηρίου για την εκδίκαση της υπόθεσης με παράβολο 50 ευρώ, το οποίοι βαρύνει τον καταθέτη εκτός αν τα μέρη συμφωνήσουν διαφορετικά, και καθίσταται εκτελεστός τίτλος δίχως άλλη οικονομική επιβάρυνση.
Αν το πρακτικό περιλαμβάνει διατάξεις που υπόκεινται εκ του νόμου σε συμβολαιογραφικό έγγραφο θα πρέπει οι διατάξεις αυτές να περιβληθούν τον συμβολαιογραφικό τύπο.
Η διαδικασία της διαμεσολάβησης, λοιπόν, είναι μια εθελοντική διαδικασία, μη δεσμευτική μέχρι την κατάρτιση και την υπογραφή της συμφωνίας. Βασικό στοιχείο της διαμεσολάβησης είναι η αρχή της εμπιστευτικότητας, η οποία καλύπτει όλη τη διαδικασία, είτε τα μέρη επιλέξουν τις κοινές συνεδρίες είτε τις ιδιωτικές κατά τις οποίες ο διαμεσολαβητής δεν κοινολογεί τίποτε στο άλλο μέρος, παρά μόνο αν υπάρχει ρητή συναίνεση.
Στην Ελλάδα η Διαμεσολάβηση υπάγεται στις διατάξεις του Ν. 4640/2019. Αρχικά με τον ν. 3898/2010 ενσωματώθηκε στο εθνικό δίκαιο η οδηγία 52/2008 ΕΚ που αφορά στην εξωδικαστική επίλυση ΕΜΠΟΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΣΤΙΚΩΝ διαφορών, συμπεριλαμβανομένων και των οικογενειακών.
Η συνεχής νομοθετική δραστηριότητα στο πεδίο της εξωδικαστικής επίλυσης διαφορών ιδιωτικού δικαίου υπαγορεύθηκε και από την εκτίμηση ότι η επίτευξη συμβιβασμού δεν παύει να αποτελεί τον υγιέστερο τρόπο εξομάλυνσης των διαφορών, οπότε πρέπει να ενισχύεται. Ταυτόχρονα υπήρχε και η αναγκαιότητα αποσυμφόρησης των πινακίων.
Έτσι ακολούθησε ο ν. 4512/2018, που η κυριότερη καινοτομία που επέφερε σε σχέση με τον προγενέστερο ν. 3898/2010, ήταν η τήρηση της υποχρεωτικής προδικασίας διαμεσολάβησης ως προϋπόθεσης του παραδεκτού της συζήτησης του ενδίκου βοηθήματος σε ευρύ κύκλο υποθέσεων, ώστε να εξασφαλίσει την εφαρμογή της διαμεσολάβησης στην πράξη.
Προκειμένου να ενσωματωθούν νομολογιακά δεδομένα, όπως αποφάσεις του ΔΕΕ, ώστε το νομικό πλαίσιο της υποχρεωτικής διαμεσολάβησης να είναι συμβατό με το ενωσιακό δίκαιο, να συμμορφωθεί η Ελλάδα με την απόφαση 729/2017 ΔΕΕ σχετικά με τη διαπίστευση των διαμεσολαβητών, να μειωθεί ακόμη περισσότερο το κόστος και να βελτιωθούν νομοτεχνικές ατέλειες, ο ν. 4512/2018 υποβλήθηκε σε τροποποιήσεις. Αποτέλεσμα αυτών των τροποποιήσεων είναι ο ν. 4640/2019, ο οποίος ψηφίστηκε στις 28.11.2019 και δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης στις 30.11.2019.
Ο ν. 4640/2019 ρυθμίζει δύο διακριτές κατηγορίες διαμεσολάβησης:
Α) την εκούσια διαμεσολάβησηκαι
Β) την υποχρεωτική, η οποία όμως περιορίζεται σε ένα υποχρεωτικό προστάδιο διαμεσολάβησης, ήτοι τη λεγόμενη Υποχρεωτική Αρχική Συνεδρία που αφορά συγκεκριμένες κατηγορίες διαφορών που θα αναλυθούν παρακάτω
Έτσι η σημαντικότερη αλλαγή που επήλθε με τις τροποποιήσεις του ν. 4512/2018 και την ψήφιση του Ν. 4640/2019 είναι η κατάργηση της υποχρεωτικής διαμεσολάβησης και η θέσπιση μόνο ενός υποχρεωτικού προσταδίου διαμεσολάβησης πάλι όμως για ορισμένες κατηγορίες διαφορών.
